Klik op een foto voor de vergroting
UMC Utrecht
Vanaf januari 1979 ging ik werken in wat toen nog het Academisch Ziekenhuis Utrecht heette. Ik weet nog goed dat de winter van 1978-1979 een heel barre winter was, het was spekglad op de wegen en er kon niet gestrooid worden. De eerste zes weken zat ik intern en was dus meestal de eerste die op de afdeling aanwezig was. Na een inwerkperiode waarin ik natuurlijk ook het ziekrnhuis verkende met al zijn academische afdelingen, dat was watertanden. Ik kwam als teamleider urologie en heb samen met mijn team de nieuwe afdeling opgezet.
Het ziekenhuis
Na enkele plezierige maar ook minder plezierige jaren (onze hoogleraar ging over de schreef met zijn operatiebeleid) was ik enkele jaren verpleeg kundige op de afdeling vaatchirurgie. Ik kwam ook wel weer in een mooi academisch bedje en werd een van de leden van de Werkgroep Verpleegkundige handboeken.
Er waren drie Handboeken en ik heb vooral gewerkt aan het derde boek Specialistische Handelingen, daardoor kwam ik ook weer op alle basis en technische verpleegafdeling in het ziekenhuis, ook weer kaaasje! In 1989 begon ik aan de opleiding dialyse verpleegkundige, ik had zin in een nieuwe uitdaging en wilde af van de nachtdiensten, onze kinderen waren klein en er was om 12 uur als ze uit school kwamen altijd wel rumour, omdat ik een erg lichte slaper ben was ik altijd vroeg wakker en dan sliep ik niet meer.
Dialyse en KCE
De opleiding en het werk als dialyseverpleegkundige was ook fantastisch, een technisch vak waarbij we veel op alle Intensive Care afdelingen kwamen waar we heel complexe behandelingen uitvoerden en ik daardoor ook veel leerde over het specialisme Intensive Care. In 1994 was ik begonnen aan een HBO opleiding kunstgeschiedenis (Kunst, Cultuur en Educatie) in Diemen omdat ik vond dat ik met mijn intensieve manier van werken wellicht de toen nog 65 jaar zonder kleerscheuren niet zou halen en er dus iets bij moest gaan doen. Dat was ook weer een fantastische opleiding met een totaal nieuwe dimensie. Na vier jaar hard werken studeerde ik af in 1998 met als eindscriptie een gecombineerde stadswandeling en museumrondleiding in de binnenstad van Utrecht en museum Catharijnecovent. Mijn afstudeer richting was hagiografie en iconografie, ik werd door mijn wandeling direct opgenomen in het team externe deskundigen van het museum, dat was de start van Oculare mijn bedrijf van cultuurhistorische evenementen.
Mijn "bijbel"
Dit was mijn bijbel geschreven door een oud directeur van het museum.
In 2010 liepen we de stadswandeling tijdens de Teuntippel
En Etruskische kunst vond ik erg mooi.
Na vier jaar hard zwoegen werd in 1998 een groot feest gehouden in Lunetten, het was een geslaagd feest, alleen wilde veel bezoekers de felicitatie en cadeaus aan mijn broer Charles geven, daar was ik nou niet blij mee! Op de foto zie je wel waarom dat was.
Implementatie van wetenschappelijk onderzoek
Doordat mijn denkwereld onder invloed van de opleiding KC&E drastisch veranderd werd ging ik me op de dialyse afdeling steeds meer interesseren in patiëntgericht wetenschappelijk onderzoek. Dat viel op en ik werd gevraagd om projectleider te worden van een project shuntzorg. Doel van het project was het organiseren en implementeren van een nieuwe manier van bewaken van de vaattoegang van dialyse patiënten. Dat gebeurde met behulp van shuntflowmetingen door de dialyse-verpleegkundigen voorafgaande aan de dialyse, deze metingen werden iedere drie weken herhaalden zo nodig vaker. Als de flow (bloeddoorstroming) in de shunt onder een minimum kwam dan werd er een geplande en georganiseerde radiologische behandeling uitgevoerd.
Chirurgische interventies (die de kwaliteit van de shunt niet ten goede kwamen werden daarmee voorkomen. Ik kon de organisatie van het ziekenhuis op de afdelingen nefrologie, heelkunde en radiologie omturnen en zo een effectieve patiëntgerichte voorspellende meting en niet invasieve behandeling realiseren. Shuntstolling door de vernauwingen zakten spectaculair, in het eerste jaar werd er een wetenschappelijk gemeten complicatiereductie bereikt van 85% en in het tweede jaar van 95%. Er werd uitgebreid gepubliceerd over dit project en ik ging het protocol en zijn uitvoering met twee collega verpleegkundigen uit Groningen en Maastricht invoeren in 30 dialysecentra in Nederland. Inmiddels is het protocol wereldwijd ingevoerd. In erg mooi en zeer patiëntgericht wetenschappelijk onderzoek. Daarna volgde nog meer implementatie en patiënt veiligheid projecten op verschillende afdelingen van het UMC Utrecht. Maar er was ook een grote keerzijde aan dit succes, ik verwaarloosde mijn relatie en gezin en was vooral gericht op mijn werk. Uiteindelijk heeft dat ons huwelijk de kop gekost.
Maak jouw eigen website met JouwWeb