Het huis lag aan een drukke straat die de Rijksweg vormde tussen Heerlen en Sittard. Er liep een tweesporige tramlijn. Aan onze kant van de straat lag voorbij onze rij huizen een voormalig boerderijtje. Schuin daar tegenover woonde Opa en Oma van der Mark op nr 107 . Hun huis was ook een rijtjeshuis.

De weiden en beemden vormden daarmee een schril contrast. In de zomer stonden ze vol met boter-bloemen, pinksterbloemen, korenbloemen en klaprozen. Tegenover ons huis lag een rij nieuwere huizen, aan de Zuidkant begrensd door de meubelzaak van Knibbelers. Daar woonde o.a. de Fam. Zuketto met kinderen, waarmee we speelden. Achter de lange tuin achter hun huis begon een met mijnsteen verhoogd mijnterrein van de ON3 waar mijnhout werd opgeslagen en spoorlijntjes liepen voor de mijnwagentjes. Voor ons was dat een avontuurlijk gebied waar je niet mocht komen en daardoor ideaal voor spannend kattenkwaad.
De meest spannende belevenis gebeurde in de wei achter het huis van de Zuketto’s waar we vlak na de oorlog met onze neuzen in het gras gedrukt het oorverdovende lawaai hoorden van twee zéér laag vliegende straaljagers (Engelse Closter Meteor). Alsof de wereld verging!
Tegenover ons in Noordelijke richting lag een rij grote beambtenwoningen in de stijl waarin destijds veel mijnwoningen waren gebouwd. Aan het eind daarvan lag de ingang (oprijlaan ) van de ON2 met aan weerszijden een zeer grote directeurswoning. Daar tegenover lagen cafés en een grote rijwielwinkel. Tussen deze zaak en de Wannerstraat lag een open plek waar opa Viehoff een volkstuin had. Deze tuin grensde aan de Oostkant aan het marktplein van Heerlerheide.

Voor de kerk staande liep een weggetje noordwaarts waar de pastorie en het patronaat lagen. Dit patronaat was een een enorm groot gebouw met een grote toneelzaal, kegelzaal, verkennershome en ook op de verdieping lagen enkele zalen (waaronder een met een harmonium).
In dit patronaat werkte opa en oma Viehoff als conciërge. Hij deed dit naast zijn baan als ondergronds mijnwerker. Zij woonden er ook. Op de eerste verdieping tussen de voorzijde van het gebouw en het balkon van de toneelzaal hadden ze een woonkamer, een zitkamer en een smal keukentje. Op de tweede verdieping lag hun slaapkamer. Op deze tweede verdieping woonden ook de oudste broer van mijn moeder (ome Peter) met zijn gezin en de jongste zus van moeder (tante Maria) met haar man (ome Lei). Hun slaapkamer lag op een via een trapladder bereikbare zolderverdieping. Daar lag ook een niet gebruikte zaal met een harmonium. Ik kwam heel veel bij opa en oma en logeerde er ook vaker. Ik herinner mij de heerlijke geur van de linnen kussenslopen. Het patronaat was voor ons kinderen een spannende plaats met veel geheimzinnige plekjes voor kinderavonturen.

Als je door de poort (laagbouw links van hoofdgebouw) naar binnen ging kwam je uit op een lange en smalle binnenplaats. Links daarvan lag een voormalige kegelbaan met een enorme hoeveelheid aan oude meubels en troep. Op de kopse kant lag het verkennershonk. Ik ben een tijdje daarbij geweest. Rechts ervan lag een niet meer gebruikte grote toneelzaal. Het gedeelte met rijen rode stoelen liep schuin omlaag richting een groot toneel voorzien van een gordijnen voorhang.
Aan de linker en rechter kant kon je met trappen omhoog naar het niveau van het toneel. Er ging ook een trap naar beneden naar de recuisietenruimte. Daar lag enorm veel troep. In het plafond was een luikje voor de souffleur. Oma gebruikte de plaats. Er stonden grote Keulse potten met onder andere gezouten snijbonen. De geur ervan zit nog steeds in mijn neus!
Als de familie bijeen kwam voor een feestje waren wij met onze neven en nichten te vinden in de toneelzaal. Je kon er heerlijk ravotten en verstoppertje spelen. Omdat er geen ouderlijk toezicht was gebeurden er ook ‘ontdekkingsspelletjes’ die
ze zeker niet goed gevonden hadden.